روياي سي و پنج ماهگي!
روياي سي و پنج ماهگي! سلام به همه!
ما هستيم و كمرنگتر از گذشته هم شديم.
آخرين ماه دو سالگي شروع شده و كمتر از يك ماه با سه سالگي فاصله دارم.
اين روزها اينقدر در كارها و مهارتهاي زندگي كوچولوي خودم پيشرفت دارم كه تقريبا ميشه گفت از كودكي دارم درميام!
آخر هفته هاي بهاري رو تقريبا در دل طبيعت جنگل و دريا مي گذرونيم از زيباييهاي طبيعت لذت ميبريم با دوستا و همكاراي بابايي و ماماني!
آستارا، گردنه حيران، جنگل گيلده، اسالم و... اين روزها خيلي خوب و ديدني هستن، شما هم كاشكي بيايد.
شيرين زباني ها و چرب زبانيها و حاضرجوابيهاي من اين روزها ماماني و بابايي و همكاراي دانشگاه رو خيلي سورپرايز ميكنه!
چند تا از نمونه هاي حاضرجوابيهاي من:
ماماني: محيا بيا بريم حموم، محيا: نه الان وقتشو ندارم!
ماماني: به بابا بگو لطفا اب بده، محيا:نه الان حوصلم نمياد!
موقع ديدن ماشين عروس: مامان كي عروس ميشي؟
در مورد اينكه الان بابا كجاست و چكار ميكنه: بابا الان يا مرده يا خوابه!
موقع صحبت كردن با پسربچه اي كه تركي صحبت ميكرد: چي مي گي؟ حرف بزن!
موقع ديدن مامان بعد از دو روز دوري: ماماني: دلت براي مامان تنگ شده بود؟ محيا : نه من فقط به خودم فكر ميكردم!
ضمنا به زبانهاي انگليسي و تركي هم به روش خودم خيلي جالب حرف ميزنم!
چندتا از عكساي اين ماه:
