واي كه چقدر درد داشت!

سلام به همه! چه سلامي،سلامي پر از درد واكسن

بالاخره صبح ماماني و بابايي، منو بردن مركز بهداشت. از اول صبح خواب آلود بودم.ميون خواب و بيداري اول منو گذاشتن تو ترازو و وزنم كردن، بعد قدم رو اندازه زدن. بعد منو بردن يه اتاف ديگه. هنور تو خواب و بيداري بودم كه احساس كردم  بابايي به سرعت از اتاق بيرون رفت و من و ماماني رو تنها گذاشت.

تو فكر رفتن بابا بودم كه اول يه مزه تلخ تو دهانم حس كردم و بلافاصله سوزش دردناكي تو پاي چپم و تا اومدم داد و هوار رو شروع كنم سوزش دردناك ديگه اي تو پاي راستم ... .

من از ته دل گريه سوزناكي مي كردم و ماماني دلداريم مي داد كه سر و كله بابايي پيدا شد. فهميدم  روح لطيف بابايي تحمل ديدن درد منو نداشت و ماماني رو تو لحظه دردناك بي تابي هاي من تنها گذاشت.

الانم بعد از يه روز خسته كننده و بعد كلي گريه زاري تو خواب نازم. امروزم برای خودش روزی بود.