هفته سي و سوم!

سلام به همه

بالاخره هفته 33 هم تموم شد.

خداجون اين هفته هاي آخر چقدر كند ميگذره، دلم براي ماماني و بابايي تنگ شده، اونها هم دلشون براي من خيلي تنگ شده، چكار ميشه كرد؟

لااقل اونا ميتونن منو صدا كنن، صداشونو همش ميشنوم كه ميگن محيا كوچولو بالاخره ميرسي اين دنيا؟

اما من چي؟ نه صدام به اونا ميرسه، نه امكانات پيشرفته ارتباطي دارم، فقط ميتونم دست و پا بزنم، وقتي هم كه خيلي احساساتي ميشم لگد ميزنم! البته ببخشيدا! نه تلفني، نه موبايلي، نه اينترنتي، نه ايميلي.

كاشكي خداي مهربون كه اين همه خوبه و برام اين جاي گرم و نرم را آماده كرده، يه فكري هم براي اين ارتباطات ميكرد.

تازه نمدونيد آمار هفته ها را چطوري ثبت ميكنم كه قاطي نكنم،

روي يه قسمت از ديوار خونه ام، براي هرهفته يه خط كشيدم تا حالا! امروز شد شيش تا خط پنج تايي و سه تا خط تنهايي، چندتا خط ديگه بيشتر نمونده، انشالله اونها را هم ميكشم و ميام،

ديگه دارم به خط هاي آخر ميرسم خداجون،

براي همه اونهايي كه برام دعا كردن، دعا ميكنم سلامت باشن.